Waarom ik toch het onbekende lijf ben gaan verkennen
Ik merkte dat ik nooit rust had. M’n hoofd bleef doordraaien. Het stond aan. Altijd. Overal. En waar ik ook fysiek was, met mijn hoofd was ik bijna altijd ergens anders. De boodschappenlijstjes, mijn to-do lijst, dat ene gesprek wat niet zo goed ging, had ik toen niet toch wat anders moeten zeggen, kiezen of doen?
Dat was niet wat ik voor me zag. Ik wilde graag aanwezig zijn bij die leuke etentjes met vrienden, meer genieten van koken en het dagelijkse rondje wandelen. En ik vond het ook hard werken met die boze, kritische, perfectionistische stem in mn hoofd. Niks was ooit goed genoeg. Not even close.
Ik ervaarde wel emoties. Alleen vaak als die opkwamen dan waren ze groots. Overweldigend. Te veel.
Ik wist niet meer wat te doen. Totdat ik iets las over lichaamswerk, specifiek ademwerk. Ik snapte er niks van, maar ik voelde me aangetrokken. Geen idee waarom. Dus ben ik het een keer gaan proberen. En dat was het begin van mijn verplaatsing van “alles met-, uit-, via mijn hoofd” naar “lijf-intuïtie-gevoel-vertrouwen”
Waarom is verbinden met je lichaam belangrijk?
- Om te kunnen voelen
Niet zodat je gevoelens beter kunt begrijpen, maar vooral zodat je ze ook de ruimte kunt geven.
- Om de ruimte die je in neemt te kunnen ervaren
Om te weten: hier ben ik en daar ben jij. Dit is van mij, dat is van jou. Hierdoor worden je grenzen duidelijk. Je voelt ze. En je hoeft ze niet meer te bedenken, hard ervoor te werken of ze hard neer te zetten. Je weet en voelt in je lijf precies waar ze liggen.
- Zodat je in het moment kunt luisteren naar jouw behoefte
aka Wat heb ik NU nodig?
Het kan spannend zijn
Wanneer je voor het eerst hiermee gaat beginnen kan het spannend zijn, onwennig voelen. Het kan ook overweldigend overkomen, omdat je emotionele wereld eruit ziet als een stuwmeer. En het betreden van je lichaam voelt als een blokje uit de dam te beuken, waardoor het stuwmeer op je te pletter valt.
Ik snap helemaal dat het zo kan voelen. En als je een beetje een doorbeuker bent zoals ik, dan lijkt dat de enige manier. Ik zou dan graag willen uitnodigen om te oefenen met eerst het meer eens te bekijken. Van een afstandje. Hoe ziet het eruit? Welke kleur heeft het? Wat zit erin? En dan misschien een klein beetje pootje baden. Meer niet.
3 simpele dingen om mee te beginnen
Ik begin graag klein en maak het behapbaar. Zodat je leert om bij jezelf te blijven.
- ADEM. Gewoon ademen. Geen methodieken, Wim Hoff, tellen van je adem, maar gewoon ademen. Observeer je adem. Verdiep je adem. Volg je adem. Adem.
- BEWEEG. Beweeg je schouders, heup, ruggenwervels, armen, benen, handen, voeten, nek. Strek. Dans. Schud. Lekker op het gemakje, je hoeft niks te forceren.
- MAAK GELUID. Geef je gedachten een stem. Varieer eens met toonhoogte of een ander ritme. Of zing. Of neurie. Of zucht.
Wanneer je hiermee begint kan het super ongemakkelijk voelen. Had ik ook. En heb ik soms nog steeds. Het is ok. Het hoort erbij. Een voordeel, je hoeft het niet gelijk met publiek te doen.
En wil je nu wel graag dit samen doen, omdat je het niet meer alleen hoeft te doen van jezelf. Stuur me een bericht.