Waarom zien ze niet wat jij allemaal kan?
Ja, daar ga je nooit precies achter komen. Misschien kan het nog lijken dat ze meer aandacht en complimenten geven aan die brulaap naast jou. En dat kan ervoor zorgen dat je denkt dat je op hem of haar moet gaan lijken. Elk moment aangrijpen om te vertellen hoe goed je bent, wat je allemaal doet en het liefst een beetje overdrijven. Dat houd je misschien 1 dag vol, daarna ben je zo gesloopt en voel je dat je jezelf zo lelijk neerzet, dat je er maar gelijk weer mee stopt.
De grote vraag is in mijn ogen niet waarom zij jou niet zien. De vraag is: Wat zie jij van jezelf? Zie jij die geweldig getalenteerde vrouw die bijdraagt aan de bedrijfsresultaten? Of zie je vooral wat er allemaal beter kan? Waar je nog niet goed in bent? En die bijdrage valt ook wel mee, want wat jij kan kan toch iedereen?
Van kritisch naar een frisse wind
Als jij dat laatste beeld hebt van jezelf, dan verspreid jij onbewust een kritisch beeld van jezelf. Ik deed dat ook. Ik was verantwoordelijk voor een mega project en dat was echt een succes. Alleen doordat ik altijd vertelde aan mensen wat er beter kon, waar het nog niet perfect was en dat ik alleen maar gewoon had gewerkt en een paar fouten had gemaakt, leek mijn project helemaal geen succes. En mijn bijdrage was geminimaliseerd tot niks.
Later zag ik dat dit helemaal niet waar was. En elke keer dat ik daarna over dit project vertelde, vertelde ik het verhaal over hoe succesvol het was. Wat er allemaal goed was gegaan en welke capriolen we succesvol hadden uitgehaald om het te laten slagen. En mijn rol? Die was van belang, omdat ik met de creatieve oplossingen kwam op cruciale momenten.
Ik voelde ineens dat het niet meer moeilijk was om het succesverhaal te vertellen. En gezien te worden voor mijn aandeel. Ik voelde en wist van binnen dat dit echt waar was.
Een natuurlijke gewichtigheid meebrengen
Dit is voor mij de golden bullet! De mensen waar echt naar geluisterd wordt, waarbij de ruimte stil valt als ze een geluid produceren, die mensen brengen gewichtigheid mee. Vaak hebben ze heel wat meegemaakt in hun leven. En hebben ze dat omgezet naar gewichtigheid, door het te verwerken en voor zich te laten werken in plaats van ertegen te vechten.
Bij sommige gebeurtenissen in je leven zorgt het ervoor dat jij jezelf daarna (onbewust) beloofd om iets nooit meer zo te doen. Hierdoor ga je op je tenen lopen. Dit kunnen grote gebeurtenissen zijn, zoals de scheiding van je ouders, misbruik of geweld. Of het zit ‘m in dat je vroeger altijd hoorde dat meisjes niet boos mogen zijn.
Jij beloofd hieruit dat je er niet toe doet, je niet mag laten zien en vooral nooit meer boos bent. Elke keer wanneer je nu naar voren wil stappen, maak je je van schrik onzichtbaar. Door deze gebeurtenissen een plek te geven, zorgen ze ervoor dat je gewichtigheid meebrengt. Je hebt wat te vertellen, je hebt wat meegemaakt en dat voelen mensen aan. Mensen luisteren als vanzelf.
3 spelletjes voor meer zichtbaarheid
Wanneer ik ertegen aanloop dat ik niet zichtbaar genoeg ben dan ga ik spelletjes met mezelf spelen. Door het te benaderen als een spelletje (of experiment) durf ik vaak net wat meer dan wanneer ik dit te serieus aanpak. Drie super simpele dingen die voor mij werken:
- Leun achterover als je luistert en voorover als je een punt wilt maken. Zo pak je letterlijk ruimte.
- Plaats net voordat je een meeting inloopt je voeten heel bewust op de grond. Zo zorg je ervoor dat je 100% aanwezig bent en 0% met-je-hoof-ergens-anders bent.
- Vat de meeting aan het einde samen en verdeel de taken. Dit geeft mensen het gevoel dat je in de lead bent. En als bonus krijg je minder taken mee naar huis.
Dit werkt, omdat je uiteindelijk helemaal geen random zichtbaarheid wilt. Je wilt alleen de spotlights op je gericht op die momenten dat het ertoe doet. Op die momenten dat je gewicht in de schaal kunt leggen. Dat lijkt hetzelfde, maar dat is het niet.
Wat als je al alles hebt geprobeerd, maar nog steeds niks werkt?
That sucks! I feel you!
Misschien weet je intussen heel goed wat er vroeger is gebeurd waardoor je nu een kritisch zelfbeeld hebt. En heb je al heel vaak het verhaal verteld van jouw gebeurtenissen om gewichtigheid te verkrijgen. En dat heeft zin gehad! Je snapt jezelf beter en je bent wat vergevingsgezinder geworden. Alleen door het verhaal te kennen en vaak te vertellen (aan jezelf) is het verhaal ook groter geworden in plaats van dat je het “gewoon” meeneemt in je rugzak.
En ik snap je hopeloosheid, want wat moet je dan doen om het natuurlijk te laten komen? Waarbij je niet meer zo knoeperd hard hoeft te werken hiervoor?
Dan is het tijd om je lichaam erbij te betrekken. Lees hier hoe je dat op 3 simpele manieren kan doen. We hebben altijd zo goed geleerd alles te begrijpen en te verklaren. Harder te werken en meer te weten om je doelen te behalen. En dat terwijl alles wat je hebt meegemaakt in je lichaam opgeslagen zit. Dat kun je niet altijd beredeneren. Er kan best een reden zijn waardoor je stukken uit je verhaal bent vergeten. En die kan je dan niet meer in je hoofd bedenken, maar je lichaam kan je daarbij helpen.
