Flow & Rise de podcast

Luister deze aflevering wanneer je al veel werk hebt gedaan op pleasen en je grenzen aangeven, maar het hard werken blijft en je continue in dezelfde valkuilen blijft stappen. 

In deze aflevering deel ik mijn grootste inzicht wat de cirkel doorbrak en waardoor ik als vanzelf minder ging pleasen en mijn grenzen heel duidelijk kon aangeven. 

Veel luister plezier!

Liefs, Astrid

___

Wil je na aanleiding van deze podcast dat ik een keer met je meekijk met waar jouw verborgen blokkade zit in pleasen en grenzen aangeven? Dan kun je ⁠⁠hier⁠⁠ een gesprek inplannen. 

En voor het delen van een leuk inzicht of het stellen van een persoonlijke vraag, stuur me dan een bericht op ⁠⁠Instagram⁠⁠ of ⁠⁠LinkedIn⁠⁠. 

Liever lezen dan luisteren? 

Lees de transcript

Deze aflevering wil ik je meenemen in mijn het inzicht mijn aanpak in mijn persoonlijke ontwikkeling volledig veranderde.  Ik zie ook een mega shift ontstaan bij mijn klanten wanneer ze dit inzicht krijgen. Het gaat over wanneer ze geen grip krijgen op hun pleasegedrag en grenzen stellen altijd zo moeilijk blijven vinden. Ze hebben er veel werk op gedaan en elke keer blijven ze toch weer in dezelfde valkuil stappen.

Dat is super frustrerend. En de vraag maar HOE KAN HET DAN WEL kunnen ze niet meer beantwoorden. Toch nemen ze contact op met mij, want het verlangen is zo groot om wat makkelijker door het leven te bewegen. En ergens weten ze diep van binnen dat het kan.

Zelf heb ik ook lang gewerkt op mijn please en aanpassingsgedrag. En dat is hoe ik mij manifesteerde in de wereld. Waarvan ik zag dat mijn gedrag was, maar daaronder was iets heel anders aan de hand.

Daarvoor wil ik je eerst meenemen in een stukje geschiedenis waar het pleasen en aanpassen eigenlijk vandaan komt. 

Als je kijkt over de generaties. Dan zijn vrouwen hele lange tijd onderdrukt geweest. En leven we nu in een tijd waarin ongeveer alles wel mogelijk en bespreekbaar is en al deze oude pijnen opengebroken worden. 

Maar als je kijkt naar jouw lijn, en daarmee bedoel ik je moeder, je oma en je overgrootoma. Dan moest jouw oma stoppen met werken toen ze ging trouwen en je moeder heeft misschien ook wel niet een fulltime carrière gehad waarin ze de hoofd, of minimaal gedeelde kostwinnaar was van het huishouden. 

De vrouwen voor jou hebben misschien wel helemaal niet gedaan wat ze wilden, waar ze echt goed in waren of waar ze van droomden. Ze hadden de rol om het huishouden te runnen, kinderen te krijgen en kinderen op te voeden. 

En daarmee werden ze gedwongen om hun eigen ambities, talenten en passies te onderdrukken. Dat was nodig om hun rol in te vullen. En er zijn een hoop vrouwen die hoopte dat als ze hun eigen intuïtie, creativiteit en ambities maar onderdrukte dat ze ok zouden zijn met wat ze doen. 

Daarmee hebben ze zich moeten aanpassen aan wat de maatschappij van ze wilde. En wij zijn nu op een plek waarin dat niet meer hoeft. Sterker nog, er wordt vaak verwacht dat we minstens even veel inbrengen als onze partner en daarnaast ook het huishouden doen en kinderen krijgen. 

Naast dat dit in je energetisch DNA zit, heb jij waarschijnlijk ook ervaringen opgedaan in je leven, waardoor je bent gaan pleasen. Je hebt misschien onbewust meegekregen dat meisjes minder belangrijk zijn qua school of werk, dat je heel hard moet werken om je doelen te bereiken en misschien heb je in je carrière wel eens gehoord dat je leuke ambities hebt, maar kan stoppen wanneer je zwanger raakt. 

Met jouw eigen ervaringen, wat jij gezien hebt van je moeder en je oma en wat je onbewust mee hebt gekregen kunnen er twee dingen gebeuren. 1. Je gaat doen wat je kent, namelijk dezelfde rol invullen als die van jouw voorouders. Of je gaat je ertegen verzetten en er alles proberen uit te halen. 

Beide is hard werken. Heel hard werken. 

In het eerste geval werk je hard om net als je voorouders je eigen ideeen en ambities te onderdrukken. En in het tweede geval werk je hard om je eigen ideeën en ambities te onderdrukken om net zo te presteren als de voorgangers op je werk. Meestal mannen. 

En dan pas je je aan. En daar is in principe niks mis mee, want een zekere vorm van aanpassing zorgt ervoor dat je met elkaar kan verbinden. Maar wanneer het je in de weg gaat zitten, dan is het een probleem. 

Nu gaan we massaal op zoek naar hoe je je authentiek zelf kan zijn, en je dus minder aanpast aan je omgeving of aan je eigen gedachte hoe jij denkt dat je omgeving wilt dat je bent. 

Ik ben daar ook begonnen. Ik had me volledig aangepast aan hoe van mij verwacht werd dat ik me gedroeg. Dat bracht ik in in leiderschapstrainingen en in coach sessies om te zorgen dat ik meer mijn eigen weg kon volgen in plaats van me zo aan te passen. 

Dat heeft me veel gebracht. Ik ging begrijpen waarom ik me zo gedroeg. Ik werd me mega bewust van de situaties waarin ik mij aanpaste en kon af en toe ander gedrag laten zien. Alleen was dat vaak zo tijdelijk. Wanneer ik stopte met coaching of met een training verviel ik vaak in mijn oude gedrag. 

Totdat ik inzag dat pleasen niet per se het grootste probleem meer was. 

Ik deed dat nog wel, maar het echte probleem was niet dat ik aan het plassen was, maar aan het vechten. Ik pleasde naar buiten en vocht naar mijn binnen. Ik vocht tegen mijn eigen intuïtie, tegen mijn eigen gevoelens, tegen mijn onzekerheid die zich niet mocht tonen, tegen de tranen die ik af en toe voelde, maar niet mocht laten zien. 

Daardoor werd ik geleid in de buitenwereld en paste ik mij aan. Maar het terugkrijgen van het leiderschap aan de buitenwereld lukte niet door mijn pleasegedrag af teleren, maar door leiderschap te krijgen over mijn binnenwereld. 

En daarvoor had ik niet om te gaan met pleasen, maar met vechten, zodat ik weer leerde naar mijn intuïtie te luisteren, weer creatief durfde te zijn, minder controle nodig had, weer durfde te experimenteren, ongegeneerde opmerkingen eruit te floepen die zorgde voor het openbreken van gesprekken of de nodige luchtigheid en die er ook voor zorgde dat ik eindelijk rustig op de bank kon zitten. 

Dat vechten is super vermoeiend. Dat houdt niet op. Blijf de hele tijd maar bezig met nadenken. Wat ik moet gaan zeggen of moet doen. Of wat ik had moeten doen of had moeten zeggen in een bepaalde situatie. Het vechten kan ook zijn tegen je eigen onzekerheid die er niet mag zijn. Of de angst dat mensen iets van jou zouden kunnen vinden. En die spiraal die stopt niet. Die blijft maar doorgaan. 

Het inzicht dat ik niet aan het pleasen was, maar aan het vechten zorgde bij mij voor een hele andere aanpak. 

Alleen had ik eerst wel te accepteren dat ik aan het vechten was. Misschien dat jij nu ook wel weerstand ervaart, want over vechten had ik best wel een oordeel. Het is hard, lelijk en dat hoor je niet te doen. 

En dat pleasen vond ik ergens wel een lekker probleem. Dat bleek iedereen te doen. Dat was comfortabel, want ik was in ieder geval niet de uitzondering. Alleen door te focussen op mijn pleasgedrag naar buiten. Werd het vechten naar binnen erger. Werd mijn kritische stem erger. Werd mijn perfectionist erger. Werd mijn angst erger. En holde ik mezelf daardoor een beetje uit.

En dat is iets wat ik bij mijn klanten soms ook zie gebeuren. Dat juist door dat gevecht aan de binnenkant niet te zien, maar te focussen op het afleren van aanpassingsgedrag, ze in hetzelfde cirkeltje blijven lopen. 

Het interessante is, is dat wanneer je je focus verlegt, er een heel ander spel ontstaat. Wat als je focus ligt op minder vechten, meer flowen en meer vertrouwen op je eigen intuitie en gevoel? Wat heb je dan nodig?

In mijn geval lag het antwoord in een andere aanpak van mijn proces. In plaats van veel analyseren en mezelf ergens doorheen drukken. Dat kan zijn in emoties of een verandering van gedrag. In plaats daarvan ging ik mijn proces aanpakken vanuit zachtheid. Mijn doel was zachtheid, dus waarom dan niet mijn proces zo aanpakken. 

Dat zette alles in een stroomversnelling. Want als je zacht gaat werken, wordt je hard werken uitvergroot. Alles waar je jezelf doorheen duwt wordt ineens super zichtbaar. Alle weerstand die je ervaart krijgt ineens aandacht en tijd om zich te uiten. 

Door op die manier door mijn proces heen te werken, ging ik minder vechten. Hoefde ik mijzelf minder in te houden en liet ik mijn intuïtie en gevoel veel meer spreken. Daardoor paste ik mij als vanzelf minder aan, kon ik mijn grenzen veel beter aangeven en durfde ik langzaamaan wat meer achterover te leunen en te vertrouwen op de kennis en kunde van mijn team of te leunen in mijn bedrijf. 

Dit proces is een groot deel van wat ik doe in mijn programma Flow & Rise, waarvan op 24 mei een nieuwe groep start! Natuurlijk gaan we niet alleen maar naar binnen keren, maar ligt wel de focus om van binnen naar buiten te werken. Zodat jij weer op jouw natuurlijke flow kan vertrouwen en van daaruit veel meer ruimte en plezier ervaart om te groeien met je bedrijf of in je corporate carrière. 

Ik wil je uitnodigen om eens te onderzoeken in jou of aanpassen nog je grootste probleem is of dat het gevecht van binnen je blokkeert? 

Mocht je vragen hebben over dit onderwerp of wil je dat ik eens met je meekijk in een vrijblijvend gesprek? Neem dan contact met me op via Instagram of LinkedIn. 

Voor nu dankjewel voor het luisteren en tot de volgende aflevering.